 |
| René Magritte - "bu bir pipo değildir" |
Survivor ünlüler-gönüllülerde her programında olduğu gibi Acun bir yerlerden duygusalığı çakıyor ki rating olsun. Bu seferki piyon ne yazık ki Barış Manço'nun oğlu. (Benim bu yazıyı en üste koymam gibi.)
Öyle bir adım var ki yanına ne teyze ne hanım yakışıyor. Komik oluyor sanki. Yaştan ötürü mü acaba... Ablayı yakıştırıyorum, kardeşim olduğundan o da sanırım.
Geçenlerde gördüğüm sahiplenmiş gözüktüğü sokak köpeği cinsi; cinssiz köpeğine tasma takıp gezinen memur kılıklı adam, beni çok duygulandırdı.
Marketin manavındayken telefonla konuşmasına şahit olduğum adamın (konuştuğu kişi muhtemelen karısıydı) bağıra çağıra konuştuğu kişiye bir küfür etmediği kalmışken sebzeyi tarttırmak için yaklaştığımda buyrun hanımefendi demesi ne kadar manidardır değil mi...
İnsan daha güzel olmak için değil kendini iyi hissetmek için makyaj yapmalı. Tabi daha güzel olduğunda kendini iyi hissetmesi haklı saklıdır.
Saç uzunsa dert, kısaysa dert, orta boysa daha bir dert.
Parmağa alyans/tek taş usulünde bir yüzük takınca yakınına başka şey yakıştıramama derdi yüzükseverler için incelenmesi gereken bir konu.
Bazen anlamadığım şeylere anlam katıp anlamış oluyorum.
Kozmetik göz kalemi ve ojeden ibaret olsaydı benim için bir şey değişmezdi. Asetonu unutmak olmaz...
Bazen özlü sözlerde, kitap cümlelerinde özellikle kendimle ilgili doğru bir şey okuduğumda sinir oluyorum.
Vizeler gelince, vize öncesi 10 saatte çalışılan şey 3 saatte çalışılır oluyor. Sonra bir dahaki dönem günügününe çalışmam gerek diye geveliyoruz.
Hiç yorum yok:
Bir yorum bırak, sence? :)